Dom geluk

We zeggen regelmatig tegen elkaar dat we de culturele agenda’s wat beter in de gaten moeten houden want we missen nogal eens wat. Verleden week was het aan een radio-uitzending te danken dat we eindelijk weer eens een prachtig concert bijwoonden en ik besloot toen om wat alerter te worden. Desondanks waren we er dus weer helemaal niet van op de hoogte dat Kees van Kooten zondag in de bibliotheek van Groningen  zou spreken en signeren. Doodzonde! Kees heeft niet alleen een scherpe en razendsnelle geest, ik vind hem ook een heel erg aardige man. Als er Nu een uitverkiezing zou zijn van de leukste en aardigste Nederlander aller tijden dan moest Kees bovenaan. ( Niet met stip, daar doet Kees niet aan denk ik. Gewoon bovenaan).
Het was dus eerder uit verveling op een grijze zondagmiddag dat we besloten naar de bieb te gaan. Helemaal op de verkeerde tijd (anderhalf uur te vroeg), zonder camera en zonder ons boekenweekgeschenk dat mooi even gesigneerd had kunnen worden.

We kwamen nietsvermoedend de trap af met een boek over tracking in Zweden, een boek over de Oostelijke Alpen en een boekje over dingen die je beslist moet weten over microbiologie, en liepen even langs een tafel waar enkele dames boeken van Kees van Kooten verkochten. Nog steeds een uur voordat hij officieel zijn opwachting zou maken. En daar liep hij zo inene langs mij heen naar het aangrenzende tafeltje waar hij plaatsnam  om te signeren. Ik graaide bliksemsnel naar enkele boeken van hem die ik nog niet heb, maakte half blind want zonder leesbril een keuze op basis van de illustratie op de achterflap (iemand die aan een deur hangt), ontving daarbij nog een boekenweekgeschenk en sloot aan bij het kleine rijtje dat inmiddels voor de signeertafel was ontstaan.

Had ik geweten dat hij zou komen dan was ik keurig op tijd, of  waarschijnlijk zelfs een kwartiertje van tevoren binnengekomen, weliswaar mét fototoestel maar dan had ik in een rij gestaan die de hele bibliotheek doorslingerde.  Nu was het rustig, Kees nam royaal de tijd voor een praatje en een opdracht in elk boek. We hadden het o.a. over de illustratie op de achterflap en hij informeerde even bij het andere boekje (het leek me leuk om hier een foto van het boekenweekgeschenk gesigneerd voor ‘aargh’ te kunnen plaatsen, vandaar) of aargh een man of een vrouw was, waarop ik uitleg verschafte.
Blozend van genoegen nam ik de gesigneerde boeken van hem aan zonder zelfs maar  te kijken wat hij erin had geschreven, ik had natuurlijk nog steeds die leesbril in het  doosje in mijn tas zitten en zonder bril kan ik hooguit chocoladeletters lezen.  Maar hiermee kwam ik dus thuis:

       
Leuk hè!