Pensioneren doe je niet even, er liggen naar men zegt allemaal gevaren op de loer. Het zwarte gat, het verstoorde thuisfront, de dagen zonder grenzen, noem het allemaal maar op. Er zijn cursussen voor. Wij stonden samen aangemeld voor zo’n zogenaamde PIZ (pensioen in zicht) cursus, een hele leuke, in een mooi hotel in zuid Limburg en er zou vooral veel gewandeld worden. Alles op kosten van en in de tijd van de baas, maar Covid-19 trok een streep door het hele feest.
Nu moeten we het op eigen houtje zien te klaren. Als ongeschoolden doen we maar wat, en tot nu toe gaat dat best. Wij hebben bijvoorbeeld vanmorgen de ramen gewassen, dat ging zo: P maakt het houtwerk schoon, ik veeg de spinnewebben weg, P wast de ramen in, ik trek ze streeploos droog. Dat alles met slechts één laddertje, dat mocht P hebben, ik gebruik altijd een stoel. De operatie verliep vlekkeloos en daarmee verdienden we koffie. Zonder taart want die was op.
Er zijn de afgelopen week ook wat nuttige zaken aangeschaft zoals een goede fietstas, zodat we van alles mee kunnen nemen op toekomstige tourtochten op onze electrische fietsen. Mijn tas was te klein en te flodderig, hij kwam steeds in het wiel. Nu kunnen we zelfs vouwstoeltjes meenemen als we dat willen, om bijvoorbeeld mee te gaan zitten bij een plas of op een dijk en dan vogels te kijken met de prachtige nieuw verrekijker van P, waar ik ook altijd even door mag kijken. (Ik heb er zelf ook wel een maar die is lang zo goed niet).
We hebben ons eerlijk gezegd nog niet erg druk gemaakt over zogenaamde zinvolle bezigheden, maar die hebben geen haast zolang er nog zoveel leuke zinloze dingen te doen zijn. We wachten daarbij ook liever even de coronastorm af voordat we ons in nieuwe (sociale) activiteiten storten. Voorlopig wordt er vooral veel naar buiten gegaan, rondom het huis, of in de omgevende natuur, of bijvoorbeeld naar een waddeneiland. Morgen weer eens Schiermonnikoog? Kan!
Jullie zien: aargh en P redden zich wel in pensionadoland. En we doen af en toe ook wel wat alleen hoor, als dat om een of andere reden zo uitkomt. En nee, begin even niet over dat beruchte ANWB-stel van B. Kaandorp, dat is een platte cliché, dan eerder zo’n soort koppel van van Kooten en de Bie. Een dat niet kibbelt.
aargh 
Wij hebben er ook geen dag spijt van gehad. Het enige waar je nu op moet letten is gezond blijven en veel leuke dingen doen.
Goed bezig 😉
Gewoon lekker zo doorgaan, de rest gaat vanzelf.
Dan is dit het ogenblik om de film ‘Pappa ante portas’ van Loriot te bekijken, ken je die? Een klucht met serieuze ondertoon en enkele heel klassieke scènes. Een man wordt onverwacht vervroegd gepensioneerd en loopt voortaan zijn vrouw in de weg. Uitstekend acteerwerk.
Natuurlijk niet omdat jullie ook maar in enig opzicht op dat echtpaar zouden lijken!
Die ken ik niet, hij is alweer 19 jaar oud zie ik, maar wie weet komt hij nog eens langs, ik zal de titel onthouden
Hij komt regelmatig langs op televisie, dus ook op NDR.
Gezond blijven is het voornaamste. En dat gaat hier nog niet helemaal goed.
Wat vervelend Sjoerd, van harte beterschap !
Hier bouwt Aafje haar activiteiten bij de baas rustig af. Deels werkt ze thuis en deels nog op kantoor. Eigenlijk is dat wel een mooie overgang in de richting van de eindstreep. Het geeft niet alleen Aafje, maar ook mij de kans om rustig te wennen aan de nieuwe situatie.
Precies, zo ging het bij ons ook.
Ons hoor je niet klagen. Het voelt als een tweede jeugd, heerlijk. Lekker genieten van dingen en (bijna) niets hoeft.
Ik ben het zevende jaar van mijn en ons gezamenlijke pensioen ingegaan en het bevalt prima.