Of het nog gebeurt weet ik niet, waterboarding was ooit een veel toegepaste methode om drukke kinderen op verjaardagsfeestjes een toontje lager te laten zingen. Er werd een bak water neergezet, daarin lag een aardappel en die moest je er met je mond uit zien te halen. Handen op de rug. Vastgebonden stel ik me zo voor maar dat weet ik niet meer zeker. Kinderen die je voor gingen zag je kokhalzend en met snotslierten over hun gezicht uit die bak water komen en dan moest jij erin. Ik kon eerst niet geloven dat die grappige vader van mijn vriendinnetje het meende maar hij was genadeloos, we kwamen er niet onderuit.
Dat spelletje speel ik tegenwoordig met de ganzen. Een verlichte vorm hoor, geen dwang en ze zijn het gewend om met hun hoofd onder water te gaan, maar ik krijg het toch benauwd als ik ze bezig zie. Ik doe het niet om ze te pesten, ze vragen erom. De ganzen zijn gek op de keiharde zure appeltjes die aan mijn halfdode appelboom hangen, en als ze voorbij varen dan kijken ze altijd even of er nog een ligt.
Meestal ligt er geen, een andere gans is ze voorgeweest dus als ik een hongerige gans zie dan ben ik zo vriendelijk om een appel af te plukken. Maar als ik die vervolgens netjes in het gras bij de sloot leg dan blijft de gans maar blazend heen en weer zwemmen alsof ik vreselijke dingen met hem van plan ben. Domme gans, je kent me nu toch ondertussen wel, jullie weten allemaal best dat ik de meest halfzachte natuurliefhebber ben die er in Groningen rondloopt, dan moet je het zelf maar weten. Dan gooi ik de appel dus in het water.
Nu valt het op het land al niet mee om zo’n appel te pakken met je snavel, in het water is het helemaal een kunst. En het moet gezegd, ze zijn er best handig mee.
Hoewel…
Opgeven is er niet bij, deze gans is de ideale gast op verjaarspartijtjes
Natuurlijk trok al het gespetter de aandacht van een groepje andere ganzen, dat was pech.
Ik ben nog maar eens goed op mijn tenen gaan staan en heb nog drie appeltjes geplukt en in het water gegooid. Het werd toch nog een gezellig feestje.
aargh 
Voor een feestje heb je echt meer dan een gans nodig…
Ja, vier ganzen. Een ganzenfeestje dan hè.
Dat wisten we al, dat aargh een liefhebber is van drijvende appeltjes, alleen eet ze ze in bad zelf op.
🙂 Maar niet van die zure krengen en gewoon met gebruik van de handen hoor.
Wat het volgende spelletje wordt is moeilijk te raden, maar dit is leuk!
Vrolijke groet
Ik zie liever zo’n ganzenpartijtje dan een ganzanleverpasteitje … 🙂
zo.n spelletje deden wij vroeger met een hard snoepje op de bodem. Maar eng was dat net zo goed. Met ganzen is het veel leuker. Ik heb nog wel 7 kruwagens vol appels als je te kort komt.
bij jou zitten ook ganzen, komen ze de appels niet halen?
Hahaha, kindermishandeling bij je tags 🙂 Ik heb dat vroeger ook wel gedaan, snoephappen heette het hier, koekhappen was weer heel iets anders 😉
Goh ja, ik weet het weer. Iemand zei tegen mij dat het zo leuk was op verjaardagsfeestjes met een appel in partjes in de waterbak en ik schrok me rot, hoe de kinderen erop reageerden. Gauw maar gestopt, want ik ben zo’n halfzachte kinderliefhebber.
Leuke foto’s Aargh en gefeliciteerd met je onthechte hand.
prachtig begin, ik zat mee te kokhalzen met die snotslierten….jakkie
Misschien houden ze ook wel van koekhappen.
beslist. Ik heb daar alleen nooit koek, meestal chocola en dat krijgen ze niet.
Ik vond het ook een heel vies spelletje en dat voor een snoepje, Dat snoepje kon mij gestolen worden. En ja ganzen moeten dom zijin want de uitdrukking domme gans is er niet voor niets. Maar ook domme ganzen kunnen genieten, dat blijkt maar weer.
Hahaha, waterboarding…
Mooie foto’s weten te maken in al dat gespetter en gebeweeg! 🙂 Appelvrouwtje en de duikganzen. Dat is toch een mooi feestje inderdaad.