Wij zijn hier in het noorden van Nederland gezegend met zowel weinig ziekte als met veel ruimte per mens en ook heel veel natuur. Er gaat geen dag voorbij zonder dat we ergens gewandeld hebben. We kiezen bij voorkeur een route zonder fietspaden want fietsers hijgen mogelijk kwalijke dampen uit en ze scheren vaak vlak langs je heen. Daardoor kijk je anders naar een wandelkaart, liever een zandpad dan een schelpenpaadje.
De afgelopen twee weken hebben we bij elkaar zo’n honderd kilometer gewandeld. In het weekend gingen we vaak wat verder weg, Drenthe in, of naar de waddenkust of zo, doordeweeks zoeken we een natuurgebiedje of een landgoed op dichter bij huis, na vieren, als P stopt met zijn werk.
Gisteren waren we hier
Net Serengeti toch, maar stukken sneller te bezoeken. De leeuwen verzin ik er wel bij. Dit is in het Lauwersmeergebied, naast het Dokkumer diep. Er is ook een hoop water daar, al kun je dat op deze foto niet zien.
Het was er drukker dan we gewend waren, ik denk dat we op onze wandeling van 10 km. wel een stuk of twintig mensen hebben gezien. Op een paar koppige Friezen na die met hun honden een bruggetje versperden en niet van zins leken om ook maar een centimeter aan de kant te gaan, passeerde iedereen elkaar op ruime afstand.
De dag ervoor waren we in Anderen, daar is een heel mooie paaltjeswandeling uitgezet. Hier was het stiller, op 7 km. één ander echtpaar gezien, en een fotograaf die ver van het pad in de heide zat.
Helaas zijn er nu nergens ijsjes te koop, of andere verfrissingen, maar we hebben rugzakken mee met brood en fruit en drinken.
Vrijdag waren we bij Dwingeloo, daar hebben we voor het eerst sinds weken weer eens een duurloopje gedaan, rondje van 11 km om de heide. Dat ging wel gedeeltelijk over/langs een fietspad maar we waren vroeg en het was vrijdag, dus het was redelijk rustig.
Maar denk niet dat Drenthe gevaarloos is: zaterdag jeukte er iets onder mijn arm en jawel! De eerste teek van het seizoen.
aargh 