30 jaar alweer

Nederland had nog geen flauw idee van wat er aan de hand was in Tsjernobyl op deze dag dertig jaar geleden. Het duurde even eer bekend werd dat er iets was gebeurd en de ernst van de situatie drong nog later pas echt door. Toen vanuit de Sovjet-unie de eerste berichten kwamen over de kernramp was het in elk geval alweer drie dagen later, 29 april, en toen interesseerde het hele wereldnieuws mij geen biet.
Het was een rare warme dag, drukkend weer en gerommel in de verte, ik was opgestaan met weeën en heb de hele dag door het huis gedrenteld met muziek van Bach op. Laat in de avond werd M, onze oudste, rustig en probleemloos geboren.
Het nieuws over de kernramp ging ook de dagen erna een beetje langs ons heen, ik herinner mij wel vrienden die alleen nog ingemaakte groenten aten en elke keer als ze buiten waren geweest schone kleren aantrokken en dat vond ik wel grappig, maar ik kwam zelf helemaal niet buiten. P wel, die moest aangifte doen en dat soort dingen. Er werd wel veel gewassen maar dat heb je met een baby, zeker in die tijd van de katoenen luiers.
Sinds toen gaat er elk jaar weer een periode van Tsjernobylherdenking en -nieuws aan de verjaardag van M vooraf.
Dertig jaar dus. Ze wilde het graag weer eens echt vieren, met ons allemaal erbij. Dat was een mooie gelegenheid om  een appartement te huren aan de rand van Freiburg. Vlak bij de woning van M en aan de bosrand.

Vijf jaar geleden zijn we in augustus met de dochters en aanhang naar Berlijn geweest voor ons 25 jarige huwelijk, dat was erg geslaagd. Nu maken we weer een familie-uitje maar dan in April en meer richting het zuiden, dat wordt vast ook leuk. De groep is nogal gewijzigd want ze hebben alledrie inmiddels een andere partner. De nieuwste aanwinst, een Italiaan, zullen we daar ontmoeten. Alle partners houden van wandelen en zelfs van hardlopen, dus dat gaat helemaal goed komen.
Er gaat ook een flink stuk Stolkwijker boerenbelegen mee van Koekoek op de markt. Voor de jarige.