Misschien heb ik hier wel eens verteld dat een tante (van moederszijde uiteraard) ooit giebelde dat wij vrouwen in de familie allemaal heksen zijn, (maar wel hele leuke heksjes, zei ze erbij.) Ik kon me daar wel in vinden, ik voedde mijn dochters ook op als voorbeeldige heksen en zag met grote tevredenheid hoe mijn oudste dochter er zelfs haar beroep van maakte om in laboratoria bacteriën te vertroetelen en succesvol met hun DNA te klooien.
Onlangs besloot ik om zelf ook weer wat actiever te worden op dat gebied. Omdat ik met mijn eeuwig borrelende en klierende darmen niet wéér bij de dokter wilde komen zeuren besloot ik dat ik maar eens wat probiotica moest proberen. Die kun je kopen voor veel geld maar toevallig is er onlangs ook een leuk toverboek uitgegeven over fermentatie, en hoewel ik doorgaans vind dat aan andermans recepten van alles niet deugt leek dit me echt een nuttig werk, vol basiskennis die ik kan gebruiken.
Inmiddels is er kefir in huis, er is yoghurt bereid en na een weekje kweken had ik ook een mooi zuurdesem waarmee al een aantal echt heel lekkere broden zijn gebakken.
Nu is het zo dat zuurdesem gevoerd moet worden als je het in leven wil houden, elke dag gaat er wat meel en wat water bij. Het brooddeeg mag uit ongeveer 15% desem bestaan, ik maak voor het bakken van een groot brood waar we twee dagen van eten 160 gram desem op. Dat houdt bij ons in dat het desem harder groeit dan dat het opgaat. Weggooien vind ik zonde dus ik besloot van het overtollige desem pannekoeken te bakken. Maar niet zomaar pannekoeken, als je een keer aan het fermenteren bent geslagen dan zie je overal mogelijkheden. Ik heb dus ’s morgens twee bananen aan stukjes in het beslag gedaan. Dat resulteerde in een vrolijk borrelend zurig beslag, de bananen fermenteerden er lustig op los. Ik maakte daarmee gisteren een heerlijk dessert maar het beslag was nog niet op, ik zette de pot tot de volgende dag in de koelkast opdat het bananendesemmengsel tot rust kwam en niet door zou gisten. Ook de pot met ‘oer’desem zette ik maar eens in de koelkast om hem te laten inslapen en zodoende te voorkomen dat ik elke dag pannekoeken moet eten.
Vandaag dacht ik dat het leuk zou zijn om door het restantje pannekoekenbeslag ook nog een zakje ontdooide bramen uit de diepvries te mengen. De bramen bevatten waarschijnlijk ook nog wel wat natuurlijke gist, want het begon meteen weer lekker te borrelen. Het leek ineens ook wel erg veel beslag, terwijl het gisteren toch bijna op was.
En toen besefte ik dat ik de bramen niet bij het beslag had gegooid, maar in mijn zorgvuldig gekweekte desem waar ik zo trots op was. Er staat nu op het aanrecht een pot vol gistende smurrie waar ik niet mee verder durf te kweken. Weggooien en opnieuw beginnen?
Eerst nog maar even een bramenbrood bakken.
aargh 
Ohh hahaha, jij komt vast wel weer aan een nieuw zuudesem. Ik moet niet denken aan zulke dingen, maar had je ook het idee dat het hielp, waarom of waarvoor je het deed? De gegoochel met eten is niets voor mij.
Nou ik heb nog niet zo heel veel gedaan, maar ik heb wel het idee dat dat zuurdesembrood beter verteert. Verder moet ik nog wat meer gaan doen met melkzuurbacteriën, maar niet alles tegelijk, anders gaat het me helemaal over de schoenen lopen 😉
Succes ermee! Ik hou het wel op een halfje van dit of dat van de bakker, wit, bruin, volkoren, ik vind alles lekker 😉
Wat leuk! Ik heb ook eens kefir gehad, maar kon niet aan het idee wennen dat er iets in mijn melk groeit haha. Ik heb toen de kefir weg gedaan, maar je had t zo over kunnen nemen!
ah jammer. Als je ooit nog eens een leuk cultuurtje van ’t een of ander hebt: kom maar op!
😉
Ken je het IJslandse skyr? Kijk maar even in Wikipedia (Duits of Engels) of het iets voor je is. Het is in ieder geval erg lekker.
AH heeft het, als dat tenminste echte is. Nog niet geprobeerd maar ga ik zeker doen. Er is nogal veel op dat gebied, ik ben beurtelings aan het doorkweken met verschillende soorten yoghurt-achtige producten, allemaal lekker!
Het leeft jakkes net de Herman van mn vader. Ik heb ook van die darmpjes maar krijg al kamp als ik aan al dat spul denk.
Maar gewone bakkersgist leeft ook. Het voordeel van zuurdesem is dat het door de lange fermenteren beter verteerbaar wordt, en lekkerder! Niet denken maar eten! 😉
Het is te hopen dat je dochter in het laboratorium wat beter oplet. 😉
Even technisch, heksen onder mekaar. Wat voer jij veel? Ik voer mijn desem niet elke dag maar alleen als ik net een brood heb gekneed (eens in de drie dagen +/-). Dan vul ik het aan met meel en water totdat het ongeveer zoveel is als wat ik net heb opgebruikt. Daarna laat ik het een poosje op het aanrecht staan, op kamertemperatuur, omdat ik het zo wreed vind om het meteen in de koelkast te zetten. En ik haal het er tussen de middag uit als ik ’s avonds wil gaan kneden. Echt heerlijk brood. Het enige probleem is dat ‘gewoon’ brood ineens zo opvallend veel minder smaak heeft, en dat terwijl wij een heel goede bakker hadden.
Ja zo doe ik het nu ook, je wordt door ervaring vanzelf wijzer. De koelkast is een onmisbare schakel in het geheel.
Ik heb vroeger wél die ‘hermannen’ gemaakt, maar nu ben ik niet zo’n kokkerelster meer. Ik ben ook benieuwd of het gaat werken bij jou,ik bedoel dat je daarvoor niet meer naar de dokter hoeft te gaan. Want ja, het borrelt al binnenin jou en nu ook in de koelkast en op het aanrecht en overal ‘borrel borrel..’
Een borrel op zijn tijd is wel lekker, maar dit borrelt me teveel, ik ga wel naar appie…
Je hebt er weer een mooi verhaal van gemaakt, maar dit zou echt niet mijn pakkie-an zijn. Alleen bij de gedachte aan al die borrelende bacteriën begin ik wat rillerig te worden … 😉