Gisteren was ik terug in het Groninger Museum, verleden week gingen we naar de ‘Dresden’ tentoonstelling en toen ontdekte op de verdieping daarboven een erg leuke expositie van speelse sculpturen van Maartje Korstanje en Nacho Carbonnel. Die sculpturen leken me een mooie uitdaging om eens te gaan oefenen met mijn nieuwe fototoestel. Wij hebben onszelf namelijk in december maar eens getrakteerd op een echte spiegelreflexcamera en daar moet ik nog een beetje handig mee worden (understatement).
Dat het een behoorlijke uitdaging was merkte ik meteen. De expositieruimte is erg donker. Ik wilde niet flitsen en zou dus eigenlijk met erg lange sluitertijden moeten gaan fotograferen maar het gebruik van een statief is in het museum niet toegestaan. Zelfs met de camera op een knie of tegen een muur gesteund kon ik geen scherpe opnames maken. Dat betekende dat ik alle foto’s zwaar moest onderbelichten. Daar kan achteraf wel weer wat aan bewerkt worden en dat moet ik ook allemaal nog leren, dus dan maar zo.
Een volgend probleem was dat het vrijwel onmogelijk was om een zodanige positie te kiezen dat er geen spotjes in de camera schenen want die krengen hangen overal. Ook waren de objecten soms zo groot dat ze lastig op een mooie manier in beeld te krijgen waren, ook helemaal uitgezoomd en met mijn rug tegen de muur gedrukt of zelfs liggend op de grond was het lastig om ze goed te fotograferen.
Tel daarbij mijn verstrooidheid, ik vergeet nogal snel een instelling aan te passen en wat al die dingetjes in de display betekenen weet ik ook nog lang niet.
Eigenlijk een te grote kluif voor een beginner maar dat geeft niet, ik heb een hoop plezier gehad, het was heerlijk rustig daarboven en ik kon ongegeneerd overal gaan zitten of liggen, zolang je een fototoestel bij je hebt is er niemand die ergens van opkijkt.
Ik lever verder geen commentaar, hier zijn de beelden.
aargh 
Ik vind ze prachtig, ook de dingen die er op staan. Tsja oefenen maar. Ik vraag me af waarom zo’n groot ding er zijn toch ook betere compacte, waar zelfs ook lensjes voor kunnen. Dat heb ik niet hoor, maar het IS er wel.
Ja er IS heel veel 😉 je moet kiezen he. Hier kunnen weer andere dingen mee, ik hoop ook ooit een mooie telelens te hebben voor vogelfotografie, dat kan wel heel goed met deze camera. En P wil graag sterrenfoto’s gaan maken. Ik heb natuurlijk ook nog steeds dat hele handige piepkleine toestelletje, als ik op reis ga zal ik dat meenemen.
Hoi Aargh, dat is ook toevallig. Ik was er een paar dagen eerder en ik zag Dresden en na een tijd ontdekten wij ook nog deze grote objecten. Of het goede foto;s zijn, ik denk het wel, hoor.
Ik vond die dingen van Nacho Carbonel wel heel interessant en speels. Ik heb ze wel door Hans laten fotograferen. Maar het werk van Maartje, ik weet het niet, het maakte op mij een beetje lugubere indruk, zoals op foto 4. Maar we waren natuurlijk al moe gekeken van Dresden, dus het kan ook best aan mij liggen.
Wij zitten ook zo te twijfelen over camera’s. We willen een betere, maar weten nog niet wat precies. Nou ja, we zien wel. Succes met je fotograferen. Ik vind het ook moeilijk maar wel heel boeiend.
Wij hebben op FB met een aantal een fotoclubje, waarin we kleurenfoto’s naar zwart-wit bewerken. Is wel boeiend. Je leert zo een beetje van elkaar. Misschien wil je lid worden?
Kijk maar. Groetjes.
O ja, heb jij nu een ander (betalend) weblog dat je er zo grote foto’s op mag zetten?
Ja deze zijn wel erg groot, ik had ze wel verkleind maar niet genoeg. Volgende keer doe ik dat anders.
Ja, dat is waar. Ik was zelf zo onder de indruk van die dingen dat ik bij je foto’s niet goed genoeg heb opgelet. Topfoto’s al meteen.
Dat kan jij ook hoor Therese, je hebt toch WordPress? Dat is instelbaar. Bij ‘Media’ geloof ik. Ik hou wel van grote foto’s.
Ooh ja okee, dan is het goed 😀
Ze zijn prima gelukt! Binnen fotograferen is altijd lastig.
Tipje: Eigenlijk had je er iemand bij moeten zetten, zodat je kunt zien hoe groot die dingen zijn. Want ze zijn indrukwekkend.
Bij landschappen doe ik dat wel eens. Hier lijkt me het niet nodig, je kunt op de meeste foto’s het plafond zien dus de schaal is wel duidelijk.
mooi, prachtig belicht!
Prima foto’s, goed gelukt! Met de objecten heb ik minder, daar snap ik niet zoveel van. Maar wel mooi om te fotograferen. Het is erg lastig fotograferen in een museum, en behalve dat het niet mooi is, mag flitsen vaak niet. Wat heb je voor een camera?
Een Nikon, met een mooie lens erbij 😉
De eerste experimenten zijn in ieder geval geslaagd
Commentaar van een ondeskundige (ik heb echt helemaal geen verstand van foto’s en daar ben ik dikwijls blij om, ik word tenminste niet afgeleid door allerlei technische op- en aanmerkingen): ik vind dit hele mooie foto’s van nogal intrigerende objecten. Bijvoorbeeld lelijke ouwe lappen zijn niet alleen maar lelijk, het kunnen ook mooie lelijke ouwe lappen zijn, en een karretje dat stilstaat kan toch hard gaan. Dat heb je toch maar mooi laten zien.
Ha dank je. Het is ook echt een heel leuke expositie. En wat je zegt over dat karretje, het heeft inderdaad iets raceauto-achtigs. Die rode binnenkant doet voor veel mensen aan als ingewanden of zo, dat kleurt de beleving. Die ouwe lappen zijn van papier-maché maar dat is dan weer technisch geneuzel, het gaat inderdaad om wat jij ziet.
Pingback: Een verdieping hoger | aargh
Maar Aargh, oefenen met een nieuwe camera en dat in een museum met zoveel beperkingen, dat is les 50 in de fotografie. Sla je nu gewoon les 1 t/m/ 49 over? 😉
Bij dit moois wat je al laat zien gaat het er net name om of je er plezier aan beleefd.
haha ja ik ben zo iemand die ook nooit begint met de gebruiksaanwijzing lezen. Al doende leer je een hele hoop en het leuke is dat ik vervolgens ineens wel gemotiveerd ben om alsnog dingen te gaan opzoeken waar ik tegenaan ben gelopen. Stukje bij beetje leer ik het apparaat en de mogelijkheden wel kennen, ik heb de tijd.