Op de een of andere manier ben ik niet goed in vakantieverslagen. We hebben zoveel gezien en gedaan, er staan wel tweeduizend foto’s op mijn computer, ik kan gewoon niet kiezen en dan komt er niks. En ondertussen denkt iedereen dat wij daar maar zielig zaten te bevriezen in een berg slaapzakken en daar klopt helemaal niks van. Het was prachtig, maar hoe moet ik dat overbrengen. Mijn hoofd zit nog vol met eindeloze landschappen en gletsjers en bruisende watervallen en prachtige meren en onbekende bloemetjes en indrukwekkende klauterpartijen. Hoe indrukwekkender de ervaring hoe onbenulliger het stukje is mijn ervaring, dus ik doe gewoon geen poging.
O ja, rendieren kwamen we ook nog tegen, een hele kudde kruiste ons pad. En daar heb ik toevallig wel een opname van ha! Een beetje wiebelig, ik zag er namelijk nog een paar aan komen rennen maar vond ze zo snel niet op het schermpje. Maar dit zijn ze dus
De ploeg van Staatsmosbeheer, grapten wij tegen elkaar, er is daar namelijk echt vreselijk veel mos. Hele landschappen zijn kopergroen uitgeslagen van het rendiermos, het lijkt op een donkere dag soms zelfs zo dat je vlekken zonlicht ziet waar dat mos groeit want het geeft bijna licht. In dennebossen lijkt het wel sneeuw onder de bomen.
In het begin doe je nog moeite om niet op die kussens te trappen, maar je kunt soms niet anders, zeker als je wel eens het pad kwijtraakt. Rendiermos is heerlijk zacht, als dat in de buurt groeit heb je geen matrasje nodig. Ook handig: een kopje koffie blijft er heel goed in staan en het mos isoleert ook nog.
Op deze foto waren we hartstikke het pad kwijt maar we vonden het natuurlijk wel weer terug. Al moesten we daarvoor wel een heel stuk door een moeras, van pol naar pol, u kent dat.
aargh 
Lijkt me geen echt goede zaak als je daar zou verdwalen. Waarom rennen die beesten eigenlijk als ze ook kunnen lopen…
ja duh, omdat het geen loopdieren zijn 😛
Je hebt zo wel een niet alledaagse vakantie.
Ik sprak een keer iemand die daar alleen ging fietsen, kwam te vallen, had geen telefoonverbinding en het was onherbergzaam. Ze lag daar met een breuk en had daar ter plekke wel kunnen doodgaan, ware het niet dat er toevallig een passant langskwam. Het lijkt mij dan toch wat al te eenzaam. Gelukkg hadden jullie elkaar.
Brr, niet om aan te denken. Ik zou nooit in mijn eentje in een eenzaam gebied gaan wandelen of fietsen, alleen een verzwikte enkel kan je al genoeg narigheid bezorgen. Maar vreemd genoeg zijn ook die heel rustige plaatsen zelden echt verlaten heb ik gemerkt. Zolang je er in de zomer komt dan.
Dat is een bekend verschijnsel volgens mijn weblogervaring, vakantielogs dat wordt niks. Nou ja zolang je er zelf maar met plezier aan kunt terugdenken. Goed filmpje. Je ziet rendieren wel eens op tv voor een slee, dan rennen ze vaak wel, maar ik wist niet dat dat in vrijheid ook zulke levendige beesten zijn.
Misschien hadden ze lucht van ons gekregen. Ze schijnen uitzonderlijk goed te ruiken.
Toch rennen ze zo te zien op jullie af, niet van jullie weg :-p
Niet echt hoor. De achterste drie willen natuurlijk naar de rest van de groep toe en daarna rennen ze met z’n allen naar beneden, van ons af.
Nou zijn we toch al een keer of wat in Noorwegen geweest, en we zagen er ook wel eens een rendier. Een rendier, zei ik, één dus, één tegelijk.
Maar wij kamperen niet. Dit is je beloning voor de ontberingen.
Sorry, dat ben ik hierboven.
Ik moest voor het filmpje naar een andere browser, omdat Firefox bij mij plotseling geen fimpjes meer draait. En bij IE komt mijn naam er niet vanzelf bij, zei ik..
Ja dat soort geklooi blijf je houden met computers.
Maar over die aantallen: het waren er zelfs nog meer, de helft van de kudde was al voorbij.
Wat Irene zegt: vakantielogs zijn vaak driemaal niets. Gewoon de lekkerste krenten uit de pap vissen en die een voor een opdissen, zonder je te storen aan de chronologie van het reisgebeuren.
Mooi plekkie 🙂 Ook om te verdwalen.
Adembenemend mooi, zo’n kudde rendieren.
Nou, reageren op mijn pilletje houdt dus niet, want ik had na sjoerd al gereageerd.
Ik was benieuwd of je stekjes mee had genomen van dat handige mos, wie weet groeit het bij ons ook best, alleen weet dat mos dat nog niet 😉
Dat niet, maar ik heb wel een steen meegenomen waar wat korstmos op zit. Korstmos overleeft vast makkelijker in Groningen dan rendiermos. En stenen doen het hier altijd erg goed 😉
heeft zo’kudde nou een eigenaar,? En eten ze dat mos? Op de foto lijkt het wit, maar dat zal wel heel lichtgroen zijn.
De humor in het vakantieverslag maakt het nog beter.
Vriendelijke, bijna vakantiegroet