Voor mensen die nieuwsgierig zijn naar de afloop van mijn dwaaltocht vanaf Maastricht Randwyck: ik heb de weg gevonden. Maar dat dat niet eenvoudig was mag blijken uit de volgende foto’s.
Daar ergens tussen die gebouwen liep ooit dat landweggetje langs de wilg, dat nog steeds in mijn hoofd zit
En daar was de boomgaard met de sterappeltjes
Van de gaarden is ook nu toch nog iets terug te vinden in de hierachter gelegen wijk. Er hangen alleen in plaats van appels erg veel y’s en ck’s.
Dat zal wel zijn om de wijk een beetje knus te maken denk ik.
Vanaf de molen was alles gelukkig weer herkenbaar.
Nog wel, ik hoorde dat er uitbreidingsplannen zijn richting heuvelrand.
Tot besluit dan nog maar een plaatje van ‘onze’ kerktoren. Hij heeft een prachtige klok die je de nacht door helpt als je niet kunt slapen.
aargh 
Ik zei toch dat het enige de molen nog was…
Wat zou het toch een stuk mooier zijn als alles was gebleven zoals het was he 😉
Wat knap dat je het gevonden hebt. Het is een totaal andere wereld geworden. Maar gelukkig kwam je toen bij een bekend punt. Gezellige tijd daar, nu je er eenmaal bent!
Wat verandert er toch veel hė? Van landweggetjes naar snelwegen. Snik…
Grappig dat ze die straten maar naar de gaarden hebben genoemd. Net als al die ‘heerden’ in Beyum Groningen.
Leeuwarden heeft ook een wijk met -gaard op het eind/ Misschien kunnen ze een stedenband sluiten, Maastricht en Leeuwarden.
Hopelijk slokt de stad niet teveel meer op van het omringende landschap.
Dar ken ik maar al te goed, daar kwamen wij altijd langs als wij naar het noorden gingen (en weer terug).
Dergelijke straatnamen moet je toch altijd spellen. Dan kun je toch beter op bijvoorbeeld de Dopheide wonen.
Was het wel een goed idee om terug te gaan, nu ben je weer een illusie armer.